...και ένα ηλιόλουστο χειμωνιάτικο πρωί ξύπνησα και θυμήθηκα όλα εκείνα που από καιρό είχα ξεχάσει. Θυμήθηκα τα παιδικά μου συναισθήματα, τον καθαρό και απάτητο εαυτό μου. Μόνο η θύμηση αυτή ήταν αρκετή για να είμαι χαρούμενος, όπως τότε. Τι είναι άραγε η Χαρά; Είναι μια ανάμνηση των συναισθημάτων που από καιρό έχω χάσει; ίσως η ανάμνηση των στιγμών που έφυγαν; Αρκεί η μνήμη για να θεραπεύσει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου